Weer Thuis

Hoi iedereen,

Na ruim 24 weken zijn we dan eindelijk weer thuis gekomen in Nederland.

Wat een verschil zeg. Het ene moment sta je met 30 graden en een zonnig strand en het andere moment stap je uit het vliegtuig en waarschuwen ze voor een gevoelstempratuur van min 20.

Maar laat ik (Frank) eerst is beginnen met waar we gegaan hebben sinds de laatste blog.We waren in Kolkata met een dubbele reden. De eerste was natuurlijk om zoveel mogelijk mensen over Jezus te vertellen. De tweede was om letterlijk zoveel mogelijk van de stad te verkennen. En dan praat ik over alle vormen van vervoer, elke uithoek en dan in kaart brengen waar de meeste noden zijn, waar de meeste christenen zijn. Ga zo maar door.

Om beide taken uit te voeren werd het team dan ook regelmatig opgedeelt en naar verschillende uiteinden van de stad gestuurd.

In de eerste week ging er elke week een groep van 5 naar Kings Kids.
Daar worden door de weeks 's ochtends vanaf 9 uur straatkinderen opgevangen tot een leeftijd van ongeveer 16 jaar, al is die moeilijk vast te stellen. De meeste kinderen weten zelf niet hoe oud ze zijn en ze hebben ook geen geboorteakte of iets waar het geregistreerd is.
Bij Kings Kids hebben ze het doel m de kinderen weer even kind te laten zijn. Op straat moeten de kinderen altijd bedelen of werken om een klein beetje geld op te halen. Ook proberen ze zoveel mogelijk ouders ervan te overtuigen dat hun kinderen naar school moeten. Kings Kids zou dit dan financieren, maar de meeste ouders zien alleen het snelle geld dat de kinderen voor ze kunnen verdienen en niet wat hun kinderen zouden kunnen bereiken als ze naar school zouden gaan.

Wij hielpen de kinderen met wassen, het wassen van vieze kleren en leerden hun liedjes en dansjes. Daarnaast vertelden we bijbelverhalen en getuigenissen.
Tegen de middag kregen de kinderen te eten en daarna gingen ze terug naar hun ouders op de straat.
Het was echt heel leuk om de kinderen echt te zien genieten en plezier hebben.

's Middags gingen we naar één van Kolkata's vele universiteiten.
YWAM Kolkatta was daar recent gestart met een ministrie om te evangeliseren onder de studenten en wij kregen de kans om daar voor het eerste in weken weer openlijk te evangeliseren. We spraken daar met verschillende studenten over hun geloof en vertelde hun over Christus.

Aan het einde van de week werden we meegenomen naar een wijk waar de regering gebouwen had neer gezet om de mensen uitsloppenwijken te huisvesten.
Hier kregen we de kans om 2 open airs te houden.
Dit hield in dat we een paar drama's opvoerden, getuigenissen vertellen en het evangelie vertellen.
In totaal zijn bijna 200 mensen naar deze open airs komen kijken en hebben zo over Jezus gehoord. Ook hebben we na afloop voor veel mensen kunnen bidden.

Zaterdagavond werden we uitgenodig om een kerkdienst en een jeugddienst te leiden van een kleine gemeente die door een van de YWAM staff was opgezeten in een van de armere buurten van de stad.

In de tweede week hebben we samengewerkt met Campus Crusade for Christ.
Zij wilden een start maken op een universiteit waar nog niets gedaan werd en hadden gevraagd of wij wilden helpen.
Omdat we nog geen officiële toestemming van universiteit hadden gingen we naar binnen onder de cover van culturele uitwisselings studenten.
We kregen de opdracht mee om zoveel mogelijk vrienden te maken en waar mogelijk over Christus te praten. Nu viel onze groep nog al op binnen de universiteit, dus was het niet al te moeilijk om in een gesprek te komen met de studenten.
Een van mijn tactieken om contacten te maken was door bij het cricketwedstrijden te gaan zitten en uitleg te vragen over dat gekke spelletje.
Na dit een paar dagen te hebben gedaan, en inmiddels al redelijk bekent te worden op de universiteit, hebben we op vrijdag een 'party' gehouden op een veldje in het midden van de campus. We hadden mensen uigenodigt die we in de loop van de week gesproken hadden en hebben daar na een aantal liedjes gezongen te hebben ( Je moet er soms wat voor over hebben ) een paar drama's gedaan aangevuld met een getuigenis en het evangelie.
Tot mijn verbazing stonden er op een bepaald moment ruim 100 mensen te luisten naar ons.

Dit feestje op de universiteit bracht ons aan het einde van onze outreach, maar ik zou mezelf niet zijn als ik ergens op de terug niet nog even voor een leuk momentje zou zorgen.
Zondag middag, alle spullen gepakt en op naar het vliegveld voor de terugreis naar Perth. Alles gaat voor spoedig tot dat Frank door de douane gaat.
Tas door de scanner, door de metaaldetector en langs het fouilleren en ja hoor, mijn staat apart en er word heel zenuwachtig gekeken.
Ik moest mijn tas leeg halen en alles ging opnieuw door de scanner en de gezichten werden nog zenuwachtiger en de douanebeambte begint te vragen waar de batterijen zijn die hij op de scanner gezien heeft, maar niet ziet liggen.
Om duidelijk te maken waarom de douane zo zenuwachtig werd zal ik even uitleggen wat er in mijn tas zat: Cameratas met camera en een stuk of 8 AA batterijen, snoeren voor telefoonopladers, MP3-speler en een lege 1L aluminium drinkfles... Volgens hun genoeg om een bom van te maken.
Maar na dit alles in Kolkata mochten we nog letterlijk rennen om onze vlucht in Mumbai te halen. Na een korte stop van 12 uur in Singapore kwamen we 19 maart dan eindelijk terug in Perth. We waren rond 00:30 geland en mochten 's ochtends al om 08:30 aan de gehele basis een getuigenis geven.
Tot de dag van vandaag heb ik nog steeds geen idee wat ik gezegt heb.

De laatste week in Perth was bedoeld om bij te komen van alles wat we in de afgelopen weken gedaan hadden. Dit eindigde dan ook in met de hele groep film kijken, zonsopgang op het strand, BBQ's en vooral niet uitrusten.

Zaterdag was het dan tijd voor afscheid, na eerst een doopdients op het strand, pakten we al onze spullen en was het op naar het vliegveld.
Wij in de rij om in te checken bij Malaysia Airlines en ja hoor, moeilijke gezichten.
Problemen met de tickets. Na dat we naar een paar verschillende desks gestuurd waren, kregen we te horen dat onze tickets niet meer geldig waren. Onze tickets waren ingeruild, maar niemand wist waarvoor en/ of wanneer we zouden vliegen.
Na driekwartier bellen met KLM Amsterdam, bleken we niet meer met MalaysiaAirlines te vliegen, maar met Singapore Airlines die gelukkig een uur later vertrok.
Het is nog steeds niet bekend waarom de vlucht verwisseld was. Ik houd het maar op een knipoog van onze Vader, omdat Singapore Airlines een stuk luxer en ruimer is dan Malaysia Airlines.

In Amsterdam werden we onthaald door onze familie, die ons  terug brachten naar huis.

De statusstieken van de outreach in Nepal en India zijn als volgt:

• Evangalie gedeeld met 1750 mensen
• Gebeden met 353 indiviuele mensen
• 17 bevestigde genezingen
• 109 hebben Christus aangenomen als redder
• 221 Christenen onderwezen
• 314 Bijbels en tractaten uitgedeeld
• 56 mercy acties
• Ruim 28 uur aanbidding en gebed

Als jullie meer verhalen willen horen over ons avontuur, neem dan gerust contact met ons op. Wij vertellen er graag over.

Verder willen wij via deze weg graag iedereen bedanken die ons gevolgd heeft de afgelopen maand en ons gesteund heeft door voor ons te bidden en / of ons finacieel te steunen.

Gebedspunten

• Financiën
• Duidelijke over  wat te doen in de nabije toekomst